Van valse trompetten tot een vluchtende crush: er kan een hoop misgaan tijdens een date in de bioscoop of het theater. Deze vier dappere daters delen hun culturele dateleed. ‘Na een kwartier waren we zo overprikkeld dat we de zaal uitglipten.’
Tom (23): ‘Daar sta ik dan, bibberend in de kou voor de ingang van Pathé. Ik heb om half 8 afgesproken met m’n tinderdate, maar om vijf over acht is er nog geen spoor van haar te bekennen. Op mijn berichtjes krijg ik geen reactie. Om vijf voor half negen geef ik het op: ze gaat niet meer komen. Teleurgesteld besluit ik om dan maar alleen naar een film te gaan. Ik scoor kaartjes voor horrorfilm Hereditary: vind ik toch veel leuker dan Crazy Rich Asians, waar ik met m’n date heen zou gaan. Ik loop de zaal en zie dat er op de stoel naast mij een oud-klasgenootje zit. Ze blijkt ook alleen te zijn gekomen. We hadden elkaar al zo’n vier jaar niet meer gezien, dus er is genoeg te bespreken. Het is zo gezellig dat we na de film nog wat zijn gaan drinken in de kroeg. De maanden daarna zijn we nog naar tientallen horrorfilms geweest en inmiddels zijn we al bijna twee jaar samen. Ik dank God nog altijd op m’n blote knietjes dat die tinderdate toen niet is op komen dagen.’ .
Amy (24): ‘Ik had nog twee vrijkaarten liggen voor een cabaretvoorstelling, dus ik vroeg hem of hij mee wilde. We kennen elkaar via onze studievereniging en ik kan altijd heel erg met hem lachen. Het gesprek loopt vanaf het begin al moeizaam: hij lijkt heel nerveus en reageert amper op mijn vragen. Ik ben blij dat de voorstelling bijna begint, dan hoef ik tenminste niet de hele tijd met hem te praten. In de pauze staat hij meteen op om naar de wc te gaan. Na een kwartier is hij nog niet terug en is de voorstelling alweer begonnen. Achteraf gezien had ik hem misschien moeten gaan zoeken, maar op dat moment vind ik het wel best dat hij er tussenuit is geknepen. Na de voorstelling heb ik hem overal gezocht en gespamd met berichtjes. Want waarom ging hij er vandoor? Uiteindelijk krijg ik van hem een appje dat hij niet lekker was geworden en daarom naar huis was gegaan. Achteraf hoor ik via via dat hij gewoon heel zenuwachtig was en daardoor ziek was geworden. Ik weet nog steeds niet of dat een smoesje was of niet, maar hij had op z’n minst kunnen aankondigen dat hij wegging. We komen elkaar nog weleens tegen, heel ongemakkelijk.’
Robin (27): ‘Ik ging met vrienden naar een concert van Chet Faker. Een van de jongens heeft een studiegenoot meegenomen en ik raak met hem aan de praat over onze gedeelde muziekliefdes. Na de show staan we nog te kletsen en oppert iemand het idee om tickets te kopen voor een concert van Bombay Bicycle Club. Mijn vrienden haken snel af en zo blijven de studiegenoot en ik over. Omdat ik hem wel interessant vind en de band graag wil zien, spreek ik met hem af. Op de terugweg van het concert vraag ik mezelf af: ‘is dit dan een echte date?’ Een week later zie ik hem bij de concertzaal. Uit het niets begint hij heel vaag te doen over zijn slaapplek. Hij woont in dezelfde stad als mij, maar hij twijfelt om die nacht in een hostel te gaan slapen voor het avontuur. Ik begrijp er niks van. Na het concert besluiten we toch samen de trein te nemen. Eenmaal onderweg begint hij een heel lang en zielig verhaal over zijn ex en ben ik er al gauw van overtuigd dat dit geen echte date is. Waarom zou hij dit mij anders vertellen? De volgende ochtend heb ik toch een appje van hem. Of ik nog een keer koffie wil drinken? Hoewel ik het verwarrend vind, spreek ik toch met af. Maar al gauw blijkt dat hij ook met een andere vriendin aan het daten is. Lekker dan.’
Mariska (31): ‘Toen ik vorig jaar las over een voorstelling van de natuurfilm Voyage of Time: Life’s Journey met livemuziek, boekte ik meteen twee tickets voor mij en mijn vrienden. Hoewel er niet veel mensen in de zaal zitten, ben ik erg benieuwd naar de combinatie van de indrukwekkende beelden en de muziek. Al bij de eerste scènes stappen er drie mannen met trompetten en een enorme bas het podium op die keihard beginnen te spelen. Ik sta open voor veel soorten muziek, maar deze geïmproviseerde jazz met klassieke uitschieters is niet echt mijn ding. Door de overheersende muziek kunnen we de voice-over van de film niet meer verstaan en is dit allesbehalve de rustgevende ervaring waar ik op heb gehoopt. Na een kwartier zijn we zo overprikkeld dat we de zaal uit willen lopen, maar dit kan alleen via het smalle podium waar je oog in oog staat met de drie muzikanten. Ik voel me een beetje schuldig als ik een van de mannen aankijk, maar ik ben nog steeds blij dat we daar niet drie uur zijn blijven zitten. Gelukkig kunnen mijn vriendin en ik er nu om lachen, maar die date moeten we nog wel inhalen.’
De carrière van Samya Hafsaoui (26) maakte dit jaar een grote sprong. Ze schrijft voor de populaire serie Vakkenvullers, presenteert en maakt programma’s. Als klap op de vuurpijl schreef Samya dit jaar haar eerste boek. Op haar Instagram zet ze belangrijke onderwerpen als mediarepresentatie op de kaart. ‘Mijn grootste doel is dat we met heel Nederland door één deur kunnen’.
Robin Kester (30) had even genoeg van fluisterliedjes en de starende ogen in een volle zaal. Daarom stortte ze zich dit jaar – tijd zat door corona – op een nieuwe sound.
Zoals 2020 niet snel zal worden vergeten, zijn deze onvergetelijke momenten van CJP’ers ook lastig uit het geheugen te wissen. Van een uitje naar het theater tot een onschuldig filmavondje op de bank: ze staan voor eeuwig op je netvlies gebrand.
Gefeliciteerd! Jij hebt 2020 overleefd! En dat is wel een cadeautje waard: gun jezelf nog één laatste bestelling dit jaar (dan gunnen wij je wat korting)