Mariska (31): ‘Toen ik vorig jaar las over een voorstelling van de natuurfilm Voyage of Time: Life’s Journey met livemuziek, boekte ik meteen twee tickets voor mij en mijn vrienden. Hoewel er niet veel mensen in de zaal zitten, ben ik erg benieuwd naar de combinatie van de indrukwekkende beelden en de muziek. Al bij de eerste scènes stappen er drie mannen met trompetten en een enorme bas het podium op die keihard beginnen te spelen. Ik sta open voor veel soorten muziek, maar deze geïmproviseerde jazz met klassieke uitschieters is niet echt mijn ding. Door de overheersende muziek kunnen we de voice-over van de film niet meer verstaan en is dit allesbehalve de rustgevende ervaring waar ik op heb gehoopt. Na een kwartier zijn we zo overprikkeld dat we de zaal uit willen lopen, maar dit kan alleen via het smalle podium waar je oog in oog staat met de drie muzikanten. Ik voel me een beetje schuldig als ik een van de mannen aankijk, maar ik ben nog steeds blij dat we daar niet drie uur zijn blijven zitten. Gelukkig kunnen mijn vriendin en ik er nu om lachen, maar die date moeten we nog wel inhalen.’