Zoals 2020 niet snel zal worden vergeten, zijn deze onvergetelijke momenten van CJP’ers ook lastig uit het geheugen te wissen. Van een uitje naar het theater tot een onschuldig filmavondje op de bank: dit vergeten we nooit meer.
‘Samen met vriendinnen hebben we besloten een enge hororfilm te kijken. Na lang overleg wordt het The Grudge. In de film duiken allerlei angstaanjagende figuren op in een vervloekt huis, dus het is geen seconde slaapverwekkend. Omdat we het extra spannend willen maken, besluiten we na de film te kamperen in de achtertuin. Dit blijkt al snel een slecht idee. We zitten elkaar bang te maken met griezelige verhalen als we plotseling geritsel horen op het tentdoek. Meteen zijn we doodstil en kruipen we dicht tegen elkaar aan. Zijn dat stappen naast de tent? We doen geen oog dicht en moeten de moed bij elkaar rapen om ‘s ochtends de tent uit te stappen. Ik stap naar buiten en kijk een van de nachtbrakers aan. Midden in de nacht zijn de konijnen losgebroken! Ze hebben de hele nacht vrolijk rond de tent gehuppeld en aan het tentdoek geknaagd. Eén ding doe ik nooit meer: kamperen na een horrorfilm.’
‘Ooit ging ik samen met mijn klas naar de voorstelling Gijsbrecht van Amstel in de Utrechtse Schouwburg. Hoewel ik theater altijd leuk vind, zie ik er nu tegenop. Ik heb slecht geslapen, het onderwerp van het stuk boeit me niet en het wordt een lange zit. Ik ga zitten en weet meteen: wakker blijven wordt moeilijk. Op het podium ligt een van de acteurs al een half uur stil als lijk. Ik zou graag met hem wisselen van plek. Ik voel mijn ogen dichtvallen. Uit het niets schrik ik ineens wakker van applaus. Ik zie meteen de boze blik van mijn CKV-docent. Die is niet blij. Omdat ik toch vrij lang heb getukt, lijkt het hem een goed idee om het stuk opnieuw te bekijken. Twee weken later stap ik licht beschaamd met mijn CKV-docent en twee andere medescholieren het theater weer in. Gelukkig heb ik nu wél lang geslapen en een energiedrankje mee.’
‘Ik moet een cultureel uitje plannen voor school, maar ben compleet inspiratieloos. Mijn oom is dol op theater, dans en cabaret, dus als ik hem vraag iets te verzinnen, heeft hij meteen een idee. Een week later is het zo ver. Nadat hij mij en een vriend is komen ophalen, lopen we de Stopera binnen. Ik heb geen idee dat dit de thuisplek is van Het Nationale Opera en Ballet en ga nietsvermoedend op mijn stoel zitten. Tijdens de openingsact wordt het gordijn een stukje opgetrokken, zodat alleen de onderlichamen van de dansers zichtbaar zijn. Naast dat ik baal van het feit dat ik naar ballet zit te kijken, begrijp ik niets van al die bewegende benen en voeten. Dit verandert snel. Het gordijn gaat open en ik word vuurrood. Alle ballerina’s zijn topless. Voor een puberjongen is dat heel spannend en ik begin spontaan te zweten. Ik durf me niet te verroeren en durf al helemaal niet opzij te kijken naar mijn oom. Tien jaar later is het een grappig verhaal, maar destijds was het heel ongemakkelijk.’
‘Omdat ik alweer een tijdje vrijgezel ben, besluit ik op een leuke culturele date te gaan. Bij de ingang van het Stedelijk Museum zie ik mijn Tinderdate al staan. Hoewel het begin even ongemakkelijk is, hebben we het al snel hartstikke gezellig en kletsen we over kunst. Als we een ruimte met allerlei abstracte werken binnenlopen, slaat de sfeer om. Er hangt een groot, bruin doek. De verf is er dik op geschilderd en je ziet duidelijk verfklontjes zitten. Mijn date begint te mopperen over het kunstwerk en zegt dat hij er een beetje misselijk van wordt. Ik moet hard lachen om zijn opmerking, maar in plaats van meelachen, ziet hij dit als een aanmoediging om de klontjes van het schilderij af te pulken. Ik heb in eerste instantie niet door wat hij doet, maar als ik hem zie peuteren aan het schilderij, sleur ik hem mee naar een andere ruimte. Ik schaam me dood! Zo’n werk kost natuurlijk enorm veel geld. Ik hoop dat niemand het heeft gezien.’
De carrière van Samya Hafsaoui (26) maakte dit jaar een grote sprong. Ze schrijft voor de populaire serie Vakkenvullers, presenteert en maakt programma’s. Als klap op de vuurpijl schreef Samya dit jaar haar eerste boek. Op haar Instagram zet ze belangrijke onderwerpen als mediarepresentatie op de kaart. ‘Mijn grootste doel is dat we met heel Nederland door één deur kunnen’.
Robin Kester (30) had even genoeg van fluisterliedjes en de starende ogen in een volle zaal. Daarom stortte ze zich dit jaar – tijd zat door corona – op een nieuwe sound.
Zoals 2020 niet snel zal worden vergeten, zijn deze onvergetelijke momenten van CJP’ers ook lastig uit het geheugen te wissen. Van een uitje naar het theater tot een onschuldig filmavondje op de bank: ze staan voor eeuwig op je netvlies gebrand.
Gefeliciteerd! Jij hebt 2020 overleefd! En dat is wel een cadeautje waard: gun jezelf nog één laatste bestelling dit jaar (dan gunnen wij je wat korting)